روح انسان که مرکز فکرها و احساسهاست و با آن روح، انسان مى اندیشد و فکر مى کند و مى خواهد و دشمنى مى ورزد، او از آتشهاى دنیا مصون است
اخیرا کتابى در فلسفه اخلاق مطالعه مى کردم، دیدم اصطلاح خیلى خوبى فرنگیها دارند. به فارسى به کلمه " تثبیت " ترجمه شده است. مى گویند انسان گاهى در یک چیزهایى " تثبیت " مى شود، یعنى شخصیتش در همان شى ء ثابت مى ماند، شخصیت او مى شود عین آن. بعد مثال مى زند، مى گوید با اینکه انسان باید به پول مثل یک وسیله براى خود نگاه کند، ولى گاهى خود را وسیله براى پول قرار مى دهد، شخصیتش در پول تثبیت مى شود، یعنى همه چیز او مى شود پول، بودن او و تمام شخصیتش مى شود پول. وقتى که پول را مى شمارد گویى خودش را دارد مى شمارد. اگر مثلا یک تومان بر پول اضافه شده، چیزى بر خودش اضافه شده، اگر یک تومان از پول کم شده، قطعه اى از جان او کم شده است.

«یحسب ان ماله اخلده» خیال مى کند این ثروت مى تواند او را جاویدان کند. انسان مى تواند جاویدان شود ولى نه از راه ثروت. آن که انسان را جاویدان مى کند ثروت نیست. " کلا " سخن مگو، رها کن، حرف آخر را بزن «لینبذن فى الحطمه» این پرت خواهد شد در حطمه. بعد مى گوید: «و ما ادریک ما الحطمه» چه مى دانى حطمه چیست «نارالله الموقده» آتش افروخته الهی، آن که طلوع مى کند بر دلها نه بر جسمها: «ا لتى تطلع على الافئده» آتشى که بر دلها طلوع مى کند، یعنى این از آن آتشها نیست که فقط بدن را بسوزاند ( بدن را بسوزاند خاکسترش مى کند ) آتشى است که بر دلها «طلوع مى کند».

در جاى دیگر همین دلها را تشبیه به سنگ مى کند، مى گوید دلهاى سنگ و بدتر از سنگ («کالحجاره او اشد قسوه» بقره/ 74). آنگاه گفته اند اینجا که قرآن در آیه 24 سوره بقره مى گوید: «وقودها الناس و الحجاره» انسانها و سنگها مایه هاى احتراق هستند، این سنگها یعنى انسانها، آنجا که مى گوید انسانها، یعنى انسانها با آن جسمشان، انسانها با آن اعمال تجسم یافته شان، ولى آن آتش منحصر به آتش جسمانى نیست (" والحجاره " و دلهاى سنگشان).

 منبع: تبیان نت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: